Mijn zoektocht, deel 9: Ik straal, ik kom steeds dichter bij mezelf te staan. ♡

Mijn zoektocht,
deel 9:  Ik straal, ik kom steeds dichter bij mezelf te staan.
♡
Hallo mooie dag, wat heerlijk de zon straalt het lijkt wel alsof het al lente is.
Ik straal met de zon mee vandaag heb vandaag een goede dag dat is lang geleden dat ik me zo gevoeld heb, genieten dus.
Het muurtje om mij heen heb ik maar eens afgebroken en mijn masker ook maar eens afgezet.
Prachtig wat ik nu allemaal voel, ik ga worden wie ik ben.
♡
Vanaf september ben ik in mijn depressie terecht gekomen.. Jaren lang al periodes van somberheid en dipjes gekend, het was niet heel gek dat ik in een depressie geraakt ben.
Mezelf uitgeput, altijd de lat hoog gelegd, te veel van mezelf verwacht en dingen opgelegd, veel zorgen en angsten mee gedragen, mijn masker opgezet en een overlevingskracht ontwikkeld. Ik voelde niet wat ik er toe deed en vond mezelf het niet waard, ik hield gewoon echt niet van mezelf.
En mijn visuele belemmering had ik ver weg gestopt, ik was nooit echt mezelf, hield mezelf altijd groot en een ander ging altijd voor want ik voelde mij niet belangrijk genoeg en ik kon maar niet begrijpen waarom een ander bij mij wilde zijn of om mij geven zou.
Ik voelde mij alleen maar tot last en vond mezelf geen goed en gezellig gezelschap.
Ik gaf alleen maar liefde terwijl ik de liefde niet eens voor mezelf had.
Ik had jaren lang mijn overlevingskracht nodig gehad, maar het heeft mij in september echt uitgeput. Het werd tijd om mijn unieke ik te ontmoeten en mijn overlevingskracht los te laten.
Ik ben sterk en heb de kracht in mij om te worden wie ik ben,
ik voelde heel diep van binnen dat er een prachtige vlinder in mijn cocon verstopt zat.
♡
De vlinder in mij is uit de cocon gekropen, het was een zwaar en moeilijk gevecht om er uit te komen maar het is gelukt.
De vleugels hebben nog even nodig om in de  warmte van de zon op te drogen, maar het duurt niet lang meer of ze kunnen wijd open slaan om  te laten zien hoe mooi de vlinder in mij is.
Ik kom steeds dichter bij mijn unieke ik te staan, heb mezelf gevonden, ga mezelf nu verder leren kennen en voelen en zien hoe prachtig ik ben.
Ik ga echt houden van mezelf.
Ik ben Miranda.
♡
Ik zal nooit de makkelijkste zijn,   zal altijd wel wat onzeker blijven en de somberheid zal mij stilletjes blijven volgen.
Ik heb af en toe mijn buien en ben een heel gevoelig persoon,
ik zal mijn dipjes houden, het is vallen en op staan.
Maar het grote verschil is nu dat ik mijn masker af heb kunnen zetten en ik sterk geworden ben vanuit mezelf.
Ik heb mijn unieke ik ontmoet, heb nog een lange weg te gaan, maar dat is niet erg want ik heb dat nodig om helemaal van mezelf te kunnen houden.
Maar ik straal weer en volg mijn hart.
♡